Bazylika Świętogórska
Bazylika p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Filipa Neri jest perłą polskiego baroku. Monumentalna świątynia, wzorowana na weneckim kościele Santa Maria della Salute, została wzniesiona w latach 1677-1698 według projektu włoskiego architekta Baldassara Longheny. Imponującą kopułę zaprojektował Pompeo Ferrari. Kopuła z wieżą w formie latarni ma 60 m wysokości i stanowi charakterystyczny punkt panoramy całej okolicy. Fundatorem był Adam Florian Konarzewski, który postanowił zbudować kościół jako wotum za swoje cudowne uzdrowienie. Bazylika zachwyca zarówno pięknym wystrojem i wyposażeniem wnętrza, jak i unikalnym otoczeniem całego zespołu klasztornego. Cudowny Obraz Matki Bożej Świętogórskiej został ukoronowany koronami papieskimi (1928) i przyozdobiony Złotą Różą przez papieża Benedykta XVI (2012).
Klasztor Księży i Braci Filipinów
Budynek klasztorny, zbudowany w pierwszej połowie XVIII wieku, to czworobok z dwuspadowym dachem i wewnętrznym wirydarzem, zbudowany. Obiekt jest trójkondygnacyjny, połączony ze świątynią łącznikiem w formie dwupoziomowego korytarza. Na parterze znajdują się furta, refektarz/jadalnia, zaplecze kuchenne, pokoje gościnne, biuro parafialne i sale spotkań. Drugie piętro to klauzura, w której mieszkają członkowie Kongregacji i częściowo dom rekolekcyjny. Na poddaszu znajduje się klauzura sióstr służebniczek oraz pokoje rekolekcyjne i gościnne oraz sale oratoryjne. Cały zespół klasztorny otoczony jest murem ceglanym, w obrębie którego znajdują się także inne budynki oraz zaplecze gospodarcze. Nad całym zabytkowym zespołem oraz mieszkańcami i pielgrzymami czuwa oko Opatrzności umieszczone na klasztornej wieży.
